Յաթաղան սինդրո‪մ‬

Մասսայական բռնությունը, ում կողմից, երբ, ինչու էլ արվի, տխուր հետևանքներ ունի: Դրանք չեն ճանաչում բռնարար թե զոհ, վերաբերում են բոլորին: Կապում են իրար սերունդներին, ընկերներին, միմյանց սիրողներին: Բռնությունը հասկանալն անհնար է: Հասկանալու փորձերից խուսափելը՝ նույնպես: Եվ դրանից ծնվում է հայտնագործություն, որը, սովորականի պես՝ ծանր է ճանապարհ հարթում աշխարհում... 

Mass violence, irrespective of when, for what reason it was perpetrated and by whom, has sad consequences. They don’t distinguish between the perpetrator and the victim, they affect everybody. They connect generations, friends, and people who love each other. It is impossible to understand violence. But it is also impossible to avoid the need to try and understand it. From that, a discovery is born, which, as is usually the case with such discoveries, has difficulty being accepted in the world...

Массовое насилие, кем бы, когда бы, почему бы оно ни осуществлялось, имеет грустные последствия. Они не признают разницы между насильником и жертвой, затрагивают всех. Связывают друг с другом поколения, друзей, любящих друг друга. Понять насилие невозможно. Не пытаться понять—тоже. Из этого рождается открытие, которое, как тому и надлежит, с трудом прокладывает себе путь в мире...