از رنجی که می‌بری‪م‬

سه بعد از ظهر، سوت تعطیل کار معدن، مثل همه روز، در هوای سرد و مه‌آلود دره‌های زیراب پیچید. در همه‌جا نفوذ کرد: لابه‌لای شاخه‌های درخت‌هایی که برگ ریخته بودند و در زیر شیروانی‌های آهنی یا تخته‌کوبی که در طول دره‌های معدن به چشم می‌آمدند و در زیر سقف تونل‌های دراز و تاریکی که حیات یک عده انسان را به صورت گرد تیره‌ی زغال در‌می‌آوردند و دوباره به خورد خود آن‌ها می‌دادند.