นักธุรกิจพ่อลูกอ่อ‪น‬

เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเผลอไข่ทิ้งไว้ในท้องพนักงานในบริษัท

กว่าจะรู้ว่าเป็นพ่อคนลูกน้อยก็ครบห้าเดือนแล้ว

‘รณภพ’ หัวเสียฉีกผลตรวจดีเอ็นเอทิ้ง ไม่อยากเชื่อ ทว่าเขาจำนนด้วยหลักฐาน 

เขายอมรับเลี้ยงลูก ส่วนแม่ของลูกเขาไม่ยอมรับ!


‘เฟื่องลดา’ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่เคยมีตัวตนในสายตาเขา 

เพราะอยากเลี้ยงดูและอยู่ใกล้ลูก จึงต้องยอมทนฟังคำดูถูกย้ายเข้ามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน 

ณ ที่แห่งนั้น ไม่มีวันไหนเลยที่เขาไม่ด่าทอตนเอง 

แค่ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดเฟื่องลดาคิดเท่านั้น 

แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะบังคับให้หล่อนเป็นทั้งแม่และเมียบำเรอ


“นึกว่าจะกำลังมีความสุขอยู่กับเสื้อผ้าเครื่องสำอางใหม่ ฉันมาเอานามบัตรของไอ้รันคืน มันคงไม่ได้อยากจะให้เธอติดต่อไปให้มันรำคาญสักเท่าไหร่”


“เฟื่องยังไม่ได้ดู ยังไม่ได้จำเบอร์ คุณภพไม่ต้องกังวลหรือถามเฟื่องต่อเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกนะคะ”


“ตีหน้าเศร้าทำไม” ก้าวเท้าเข้ามาประชิดกระทั่งแผ่นหลังหล่อนชนกำแพง 


“คนเขารู้กันทั้งบ้านแล้วว่าเธอนิสัยเลวร้ายแค่ไหน ไอ้รันมันก็รู้แล้ว! สมน้ำหน้าเถอะนะเพราะคงจะไม่มีใครหลงซื้อของฝากมาให้เธออีก”


“เฟื่องไม่เคยอยากได้ของของคนอื่น ถ้าคุณภพไม่สบายใจ… เอากลับไปได้เลยค่ะ”


“ไม่จำเป็น แค่เศษเงินของไอ้รัน อยากจะใส่จะลองกี่ครั้งก็เรื่องของเธอ ร้องไห้ทำไม!” 


ปลายนิ้วแข็งแรงจับปลายคางหล่อนบีบและบังคับให้เงยหน้าขึ้นมามองตนเอง จะได้เห็นชัดๆ ว่าร้องไห้จริงหรือเสแสร้ง

keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, kananang