Beoordeel

Jy slag jou kind, verpletter sy brose bene met jou eie hande. Jou oorloë verhandel lewens soos munte vir lyne op kaarte, vir mag, vir geld, en skilder die wêreld in skakerings van hartseer. Jou fluisteringe ontsteek vure, brand huise en hoop gelyk, brand die toekoms.

Jy verslaaf diegene wat jy moet beskerm, ketting vryheid met ysterhande, onverskillig vir die trane van jou slawe, vir 'n koppie heuning. Jy veg teen diegene wat net wil liefhê, omdat jy die kleur van hul oë verag. Jy sit op 'n troon van leuens, sny deur die stof van vertroue, blind vir die afgrond wat jy geskep het.

Jy kon saam met skoenlappers in die oggendson dans, oor blou see, oor land en riviere vlieg, speel met voëls en bye. Hulle heuning, hul vreugde proe. In plaas daarvan kies jy skaduwees, broeiplekke vir vrees en verraad, waar die lug dik is met die krete van die verlorenes en die gebrokenes.