Futro

O, ry­sie, żbi­ki i pu­my wy­pcha­ne naj­pu­szy­ściej,  li­sy o żół­tych pod­szew­kach i żół­tych oczach ze szkła,  o, ru­no roz­wie­ru­szo­ne, roz­pię­te pła­sko i chy­trze,  po­ran­ki roz­wie­ru­szo­ne,  na­pię­te cia­sno na snach;  o, grzą­skie, wil­cze igli­wo le­śne jak so­sen wło­sie,  cha­osie niedź­wie­dziej szcze­ci,  za­mę­cie zmą­co­nych dni --  -- cze­szę cię ostrą po­gar­dą,  o, fu­tro roz­wia­nych mych wio­sen,  syp­kie, ko­sma­te fu­tro,  bez mię­sa,  kość­ca  i krwi.    [...] 


Zuzanna Ginczanka Ur. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.


Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.