Мы вернемс‪я‬

Зборнік "Мы вернемся" Ганны Комар складаецца з дваццаці дакументальных вершаў, напісаных паводле гісторый беларусак і беларусаў, якія пакінулі краіну цягам года пасля пачатку пратэстаў 2020 года.

Hanna Komar's collection My Vierniemsia (We will return) consists of twenty documentary poems which follow the stories of Belarusians who left their country in the aftermath of the 2020 political protests.

ВОДГУКІ
Вершы проста ўаў! Дужа спадабаліся ўсе гісторыі і фармат, ніколі такого не чытала і была вельмі прыемна здзіўленая, што можна ўсё так цікава абыграць.
Дар'я

"Мы вернемся" – кніга дакументальнай паэзіі, кніга галасоў тых, хто з'ехаў з Беларусі пасля падзей 2020-га, кніга - нацягнуты нерв, кніга-крык. Я пачынала чытаць яе ў чэрвені, і тады гэта для мяне было балюча і страшна. Цяпер жа, амаль праз два месяцы (я зноў пачала яе чытаць з пачатку), гэтая кніга – надзея і вера, і нават любоў. Ганна зрабіла паэзію з крыкаў адчаю тых, хто крычаў альбо ужо не мог крычаць. І зараз для мяне "Мы вернемся" - гэта прыклад, як можна рабіць літаратуру з крывавага, з таго, што яшчэ жывое б'ецца у тваіх далонях. Такая літаратура будзе біцца доўга!
Вольга

Я знаю, что это истории тех, кому пришлось уехать, и я была не в той ситуации совсем, но столько знакомой боли, которую, как иногда мне кажется, никто другой не поймет. Это был как будто диалог, я читала их, а они читали меня, и мне кажется, что они меня поняли.
Маша

Выплакала ўсё нарэшце, што недавыплаківалася.
Маша

Осталась под огромным впечатлением. От эмоций там внутри, от вселенского масштаба несправедливости. И так оно внутри болезненно откликнулось, что слов подобрать не могла, да и сейчас не получается.
Таня

Прачытаў адно і слёзы пайшлі, дзякуй табе.
Аляксандр

Я прачытала залпам усе і пару раз. Адчуванне, што паглядзела дакументальнае кіно. Па глыбіні і плотнасці. Амаль бачу іх.
Ганна

Ця книга про історії життя, об'єднані однією загальною темою боротьби. Вона про те, що за жодних умов, і якими б не були важкими обставини, не треба складати руки. Страждань неможливо уникнути, але кожен з нас має вибір вважати себе жертвою чи вцілілим, шкодувати і плакати, чи зціпити зуби та йти далі. Кожен герой книги створює свій власний сенс, вартий надії, але у всіх є те спільне, що проходить червоною ниткою крізь всі глави – визнання себе сильними та нездоланними, а країни – тією, яка варта боротьби.
Каця