Oko proroka

Władysław Łoziński

Pisarz związany ze Lwowem, historyk i dziennikarz. Używał pseudonimów Wojtek ze Smolnicy i Władysław Lubicz.W latach 1873-1883 był redaktorem naczelnym "Gazety Lwowskiej", którą zreformował, wprowadzając takie nowe rubryki, jak wiadomości z kraju i ze świata czy felietony, oraz dodatek naukowo-literacki.
Interesował się historią kultury polskiej. Mimo szlacheckiego pochodzenia, ale zgodnie z duchem epoki pozytywizmu, w rozprawach naukowych i utworach fabularnych przedstawiał historię z perspektywy zwykłych ludzi w dawnej Polsce: mieszczan, rzemieślników, chłopów. Badał i opisywał dawne lwowskie obyczaje w związane z życiem codziennym, małżeństwem, handlem, sprawami sądowymi, zajazdami szlacheckimi, rozrywką czy hazardem. Wielkie wydarzenia i postaci historyczne pojawiają się w jego powieściach jako tło, na którym rozgrywają się losy bohaterów, często przedstawicieli niższych stanów ówczesnego społeczeństwa, włościan, drobnych kupców, Kozaków.
Był posłem Reichsratu, austriackiego parlamentu. Działał w licznych stowarzyszeniach zajmujących się sztuką i historią. Pełnił funkcję sekretarza naukowego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, przewodniczył też lwowskiemu Towarzystwu Przyjaciół Sztuk Pięknych i Towarzystwu Historycznemu, należał do Akademii Umiejętności i Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie. Kolekcjonował dzieła sztuki.
Na kilka lat przed śmiercią nadano mu honorowe obywatelstwo miasta Lwowa.
Spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Ur. 29 maja 1843 w Oparach (wówczas woj. lwowskie)
Zm. 21 maja 1913 we Lwowie
Najważniejsze dzieła: Skarb watażki, Oko proroka, Madonna Busowiska, Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, Życie polskie w dawnych wiekach