Onder buren

Onder buren van Juli Zeh gaat over onze vooroordelen, zwakheden en angsten, en bovenal over onze kracht die bovenkomt zodra we onze menselijkheid durven tonen. Voor de lezers van Ons soort mensen.


In Onder buren van Juli Zeh is Dora met haar hondje naar het platteland verhuisd. Naar een klein dorp in het niemandsland van Brandenberg. Tijdens de lockdown wilde ze niet in de grote stad blijven. Ze had behoefte aan een nieuwe omgeving, meer bewegingsvrijheid, meer ademruimte. Nu wordt ze geplaagd door de vraag waarnaar ze eigenlijk op zoek is in deze tijdelijke leegte. Is het afstand van haar vriend Robert, die met zijn activisme steeds verder van haar af komt te staan? Of hoopt ze erachter te komen waarom de wereld zo verwarrend is geworden?

Het leven in het kleine dorp is echter niet zo idyllisch als het op het eerste gezicht leek. Dora’s nieuwe huis is nog ongemeubileerd, de tuin is een wildernis en de busverbinding naar de stad is slecht. En dan is er ook nog de buurman, die met zijn rechtse uitspraken voldoet aan al haar vooroordelen over mensen met een kaalgeschoren hoofd. Terwijl Dora haar gedachten probeert te ordenen, ontmoet ze mensen die niet in een hokje passen en die al haar vastgeroeste ideeën op zijn kop zetten.

Onder buren van Juli Zeh gaat over onze vooroordelen, zwakheden en angsten, en bovenal over onze kracht, die bovenkomt zodra we onze menselijkheid durven tonen.

'Juli Zeh bewijst nog maar eens wat een vakvrouw ze is, met een goed uitgewerkte plot, een vlot verteltempo en leuke dialogen.' – De Standaard

'[...] de dialogen zijn goed geschreven (en vertaald), en de plot bevat humor en vaart.' – de Volkskrant

'Juli Zeh weet altijd feilloos de vinger in de wonde te peuteren van het hedendaagse Duitsland, hier aan het einde van het Merkel-tijdperk én met een ­pandemie op de achtergrond.' – De Morgen

'Zeh’s stijl kenmerkt zich door sobere en gedecideerde zinnen. Juist die nuchtere aanpak heeft een geestig effect, waardoor het maatschappijkritische Onder buren niet onder zwaarwichtigheid bezwijkt.’ – Trouw

'Een hoopvolle gedachte dat als bijna alles verloren is er toch nog kans bestaat op iets moois, zonder daar te emotioneel of aanstellerig over te doen.' – Erik-Jan Hummel op Tzum