Επίκουρο‪ς‬

Ο Επίκουρος ανέπτυξε ένα φιλοσοφικό σύστημα ηθικής το οποίο βασίστηκε στην απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου και στην άρνηση υποταγής στους θεούς και στα μεταφυσικά φαινόμενα. Πρόκειται για τη φιλοσοφία «της αφοβίας, της αμυθίας και της αναρχίας», η οποία δίδαξε την αρχή του «λάθε βιώσας», στοχεύοντας να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα πάθη της ψυχής. Ο Επίκουρος ταύτισε την ευδαιμονία με την τέρψη, αναφέροντας ότι ο τελικός σκοπός των πράξεων είναι η ηδονή, δηλαδή την αταραξία της ψυχής. Ως ύψιστο αγαθό όρισε όχι τη σωματική ηδονή των ακόλαστων, αλλά την πνευματική ελευθέρωση, η οποία οδηγεί στην απαλλαγή από κάθε πόνο. Παρουσίασε τη φρόνηση ως κύρια αρετή, η οποία οφείλει να κατευθύνει τις διαθέσεις της ψυχής, σταθεροποιώντας τις ευχάριστες και διαλύοντας όσες προκαλούν πόνο και λύπη. Με πνεύμα νεωτερισμού, κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα στους φιλοσόφους της εποχής του ως ο «μέγιστος διαφωτιστής».