ΟΔΗΓΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩ‪Σ‬

Ποιός απ’ τους ανθρώπους εξουσιάζει τη ζωή του;

Κανείς γιατί όλοι μας πεθαίνουμε.

Άρα είναι ανόητο να μιλούμε για το που υπάρχει ζωή και που δεν υπάρχει. Ούτε μπορούμε να λέμε ότι μας αρέσει αφού δεν είμεθα εμείς τα αφεντικά της ζωής.

♦ Ποιός απ’ τους ανθρώπους εξουσιάζει τον εαυτό του;

Κανείς, αφού δεν βρεθήκαμε στον κόσμο αυτό επειδή εμείς το θέλαμε ούτε όπως και όταν το επιθυμήσαμε, αλλά άλλος μάς πρόσφερε την ύπαρξη και τον τρόπο υπάρξεως.

Επομένως και άλλος είναι το αφεντικό του εαυτού μας και σ’ αυτό θα δώσουμε λογαριασμό για το πώς διαχειρισθήκαμε αυτά που μάς έδωσε. Είναι δε ανόητο να νομίζουμε ότι είμαστε τα αφεντικά του εαυτού μας αφού δε μπορούμε να δώσουμε καμία εντολή στο ρυθμό της καρδιάς μας ή στα γαστρικά υγρά μας ή να ελέγξουμε έστω και μια μπουκιά ψωμιού μέσα στο στομάχι μας κ.α.


♦ Ποιός από τους ανθρώπους μπορεί να πει ότι είναι το αφεντικό της δημιουργίας;

Κανείς, διότι μόνο ο δημιουργός γνωρίζει το δημιούργημά του και το κάνει ό,τι θέλει, ενώ ο άνθρωπος ελάχιστα γνωρίζει από τον κόσμο στον οποίο ζει και τον περιβάλλει.

Άρα ο δημιουργός αυτής της δημιουργίας είναι και το αφεντικό της και είναι ανόητο να νομίζουμε ότι μπορούμε να την κάνουμε ο,τι θέλουμε χωρίς να δώσουμε λογαριασμό στο αφεντικό της.


♦ Ποιός από τους ανθρώπους μπορεί να πει ότι είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει;

Κανείς γιατί είμαστε δούλοι του χρόνου, του τόπου και του τρόπου με τον όποιον υπάρχουμε σ’ αυτόν τον κόσμο.

Άρα οποίος προσπαθεί να πει ότι είναι ελεύθερος είναι δούλος αυτής της ιδέας, διότι αυτός που είναι πραγματικά κάτι δεν χρειάζεται να το αποδείξει, όπως δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι είσαι άνθρωπος και όχι ελέφαντας, διότι ο τρόπος υπάρξεως το αποδεικνύει και αναπαύεσαι μ’ αυτό.

Αφού λοιπόν την ζωή μας, τον εαυτό μας και την δημιουργία δεν τα εξουσιάζουμε, ούτε είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε τον τρόπο υπάρξεως στον κόσμο αυτό και ακόμη αφού το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το να διαχειριζόμαστε ό,τι βρήκαμε, τότε γιατί να μην αναζητήσουμε αυτόν που εξουσιάζει την ζωή μας, αυτόν που εξουσιάζει τον κόσμο στον όποιο ζούμε, αυτόν που μας υποδεικνύει το πώς να διαχειρισθούμε αυτά που μάς έδωσε και να τα εφαρμόσουμε;

Ο απ. Παύλος λέγει ότι ο άνθρωπος πλάσθηκε μεν από τον Θεό με τεράστιες δυνατότητες, ως αντίγραφο δικό Του, αλλά με μία προοπτική. Τις δυνατότητες αυτές να τις αξιοποιήσει ο άνθρωπος όπως θέλει, αλλά μόνο για τη διάπραξη του αγαθού «αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν» Έφ.2.10.

Αν ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ο,τι θέλουμε ή αν μάς εδίδετο η δυνατότητα να διαλέξουμε ανάμεσα στο καλό και στο κακό, τότε γιατί να τιμωρούμεθα αφού είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε ο,τι θέλουμε;

Επομένως όταν λέμε ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, σημαίνει ότι έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τα δημιουργικά του δεδομένα, τις προδιαγραφές που του κατέθεσε ο δημιουργός του, χωρίς να είναι δέσμιος και αιχμάλωτος κανενός. Όπως ένα μηχάνημα έχει τεράστιες μεν δυνατότητες, αλλά πρέπει να αξιοποιείται μόνο σύμφωνα με τις προδιαγραφές του κατασκευαστού του. Και οι προδιαγραφές του ανθρώπου είναι να πράττει μόνο το καλό, μιμούμενος τον Θεό, της Εικόνος του οποίου είναι αντίγραφο. Αυτή είναι ή πραγματικότητα της ζωής μας, είτε μάς αρέσει είτε δεν μάς αρέσει, είτε το θέλουμε είτε όχι.

Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα τότε, αν είμαστε λίγο έξυπνοι και συνετοί, γιατί να μη ψάξουμε την προσωπικότητά μας, γιατί να μη ψάξουμε τις εκδηλώσεις της ζωής μας για να δούμε μήπως η αμαρτία σαν άλλη σκόνη ή σκουπίδι έρχεται και μάς εμποδίζει και δεν μάς αφήνει να αξιοποιήσουμε σωστά αυτά που μάς δόθηκαν, ως δημιουργικά δεδομένα και έτσι δεν λειτουργούμε σύμφωνα με τις προδιαγραφές του δημιουργού μας;  Έπειτα δικά Του «εργαλεία», δικά Του δημιουργήματα και δούλοι δικοί Του δεν είμαστε; Δίκαια δεν απορεί κι ο απ. Παύλος λέγοντας: «τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;» Α'Κορ.4.7.

Μάς συμφέρει λοιπόν να μη θέλουμε να γίνεται το δικό μας. Να μη λέμε και κάνουμε στην ζωή μας ό,τι θέλουμε, αλλά να ζούμε μέσα στην πειθαρχία του θελήματος του Θεού. Ένα Θέλημα που δεν υποτάσσει, δεν ταπεινώνει, δεν εξευτελίζει. Ένα Θέλημα που ανεβάζει, αναδεικνύει και σώζει.

'Αν λοιπόν έτσι κινούμεθα, τότε όταν το αφεντικό της ζωής και της δημιουργίας, μάς ζητήσει λόγο, θα μπορούμε να πούμε ότι αγωνιστήκαμε να τηρήσουμε τα προστάγματά Του; Θα μπορούμε να πούμε ότι αυτά που μάς δάνεισε προσπαθήσαμε να τα αξιοποιήσουμε κατά τις εντολές Του και τις επιθυμίες Του, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από την ανάλυση των 10 εντολών που ακολουθεί. Και ακόμη θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να του δώσουμε το δικαίωμα να μάς πει: «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» Μτθ.25.21. Και θα είναι τότε η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μας, η πιο γλυκιά απόλαυση της υπάρξεως μας, το πιο μεγάλο πανηγύρι της προσωπικότητάς μας, γιατί ακριβώς τότε θα αρχίζει η ζωή μας, γιατί ακριβώς τότε «θα γίνουμε παιδιά Του και κληρονόμοι της Αιωνίου Βασιλείας Του».

Έτσι λοιπόν, ας βρούμε λίγο χρόνο για να συγκρίνουμε τις πράξεις της ζωής μας με τις 10 εντολές του Κυρίου μας, γιατί μάς συμφέρει και μάλιστα αιωνίως.