Ερωτικά Εγκλήματ‪α‬

Πάντα ήθελα να γράψω ένα ερωτικό και λεπτομερώς περιγραφικό μυθιστόρημα και δεν είμαι ούτε μοναδικός ούτε ορίτζιναλ, χιλιάδες τέτοια γράφονται και κυκλοφορούν, ειδικά στο Ιντερνέτ σαν ΕΒΟΟΚ, καθημερινώς. Το γιατί το πρώτο μου βγήκε Σαπφικό με λεσβίες δεν μπορώ να το εξηγήσω και δεν υπάρχει και λόγος να το εξηγήσω. Το ζήταγε ίσως η πλοκή και οι «μοιραίες γυναίκες». Το αστυνομικό θρίλερ Νουάρ που εξετάζει την ανθρώπινη φύση κα τα πάθη της το έχω στο αίμα μου και το έχω μελετήσει. (και το σεξ σε τελική ανάλυση). Ο έρωτας και το έγκλημα είναι τελικά δυο απ’ τις πιο σκοτεινές -κατάμαυρες- πτυχές της ανθρώπινης φύσης που σπανίως επιδέχονται αυτοσυγκράτηση. Όλοι μπορούν να ερωτευτούν κι όλοι μπορούν να εγκληματήσουν και συχνά πολλά από τα ‘εγκλήματα’ είναι ‘ερωτικά’, κάτι που δίνει τον τίτλο του βιβλίου. Αλλά και σ’ αυτό το σημείο πρέπει να δηλώσω μια άγνοια ή τουλάχιστον μια παρερμηνεία. Επειδή είμαι απόλυτα πεπεισμένος για το τι είναι έγκλημα και τι δεν είναι χωρίς την αντίθεση καλό-κακό που είναι υποκειμενική αλλά με την ορθολογιστική του σωστό-λάθος, για τον έρωτα με την γενικότερη του αντίληψη, έχω μαύρα μεσάνυχτα σε βαθμό που να πιστεύω ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως το σεξ που είναι κάτι χειροπιαστό και γνήσιο ακόμα κι αν το κάνεις μόνος σου ή με μαστίγιο. Εάν τώρα λέγοντας ‘έρωτα’ εννοούμε ‘σεξ’ αυτό είναι άλλη μια υποκρισία. Πολύ θα ήθελα ν’ ακούσω την καβλωμένη-ερωτευμένη-αγαπησιάρα ‘κυρία’ να λέει «κάνε μου σε παρακαλώ έρωτα’ αντί για το πιο γνήσιο «γάμησέ με». Η ακόμα, σε πλήρη έκσταση και σε καβαλερία ρουστικάνα να την ρωτάει ο από κάτω «τι σου κάνω, μάνα μου» κι εκείνη ν’ απαντάει ‘έρωτα’. ( έχω και καλύτερο: την ρώτησε «που κάθεσαι μάνα μου ;» και του απάντησε «στο Παγκράτι»). Λένε ότι το «κάνω έρωτα» είναι διαφορετικό απ’ το «γαμήσι». Εγώ προσωπικά δεν βρίσκω κάποια διαφορά ειδικά όταν το κάνεις καλά. Κι εδώ μάλλον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν να το «κάνουν καλά». Κι η ορθολογιστική άποψη είναι ότι αν κάτι δεν το κάνεις καλά, καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου. Η αγαμία δεν βασίζεται στην έλλειψη επιθυμίας αλλά στην έλλειψη γνώσης. Ή στην έλλειψη γενικώς. Μπορεί να θες και να μην βρίσκεις. Το σεξ δεν σκαμπάζει από προσωπικότητα και ψυχικά χαρίσματα, λειτουργεί ενστικτωδώς.
Είναι ξεδιάντροπα περιγραφικό το πόνημα, σόκιν (shocking) θα έλεγα και δεν θ’ απαντήσω στο ερώτημα εάν πρόκειται για πραγματικές εμπειρίες ή για φαντασιώσεις για τις ‘ερωτικές σκηνές’. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται περί μυθοπλασίας κι η οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα εν ζωή ή όχι και καταστάσεις εντελώς συμπτωματική. Το κόλλημα με τ’ όνομα Ιζαμπέλ στα «κακά κορίτσια» στα βιβλία μου έχει την εξήγησή του αλλά είναι πολύ προσωπική.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, ή καλύτερα που το διαβάζετε σε κάποια οθόνη, δεν είναι κάποιο λογοτεχνικό αριστούργημα σε στυλ Χένρι Μίλερ και Αναϊς Νιν ούτε και θα μπορούσε διότι δεν είμαι συγγραφέας κι ούτε ξιπασμένο ψώνιο να την έχω δει ανάλογα. Την πλάκα μου κάνω και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. Για τα υπόλοιπα, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την Πανδώρα, οι ενάρετοι Χριστιανοί την Εύα, οι πιο σύγχρονοι το … πυρ γυνή και θάλασσα, κι εγώ την Ιζαμπέλ. Έχουν όμως το γούστο τους οι γυναίκες, δεν λέω, αν κι αυτοί που θέσπισαν το «φαμ φατάλ» θα πρέπει να είχαν κάποιο πολύ πιο σοβαρό λόγο απ’ τον δικό μου. Όσοι με κατηγορήσουν για μισογυνισμό, δεν έχουν ιδέα που παν τα τέσσερα … με το συμπάθιο κιόλας.
Το εάν θα υπάρξει και συνέχεια στο ίδιο ύφος δεν το γνωρίζω καθόλου. Μπορεί,… εάν βρέξει η εάν δεν βρέξει.