Femme Fatale

Τέτοιου είδους ‘μυθιστορήματα’ τα γράφουν ως επί το πλείστον γυναίκες. Δεν θα ψάξω κι ούτε μ’ ενδιαφέρει το γιατί. Έτσι είναι γιατί έτσι είναι. Δεν είμαι γυναίκα και τα δικά μου «ερωτικά» έχουν κάποιο Νουάρ υπόβαθρο, μελέτη της ανθρώπινης φύσης με έγκλημα χωρίς να λείπουν οι πικάντικες περιγραφές σε γλώσσα τρέχουσα και καθομιλουμένη.
Η «μοιραία γυναίκα» (femme fatale) εδώ δεν είναι μοιραία για τους άλλους γύρω της αλλά για τον ίδιο της τον εαυτό. Εάν έλειπαν οι πικάντικες ερωτικές περιγραφές, ίσως να ήταν ένα κοινωνικό δράμα αλλά απ’ την εξέλιξη του μύθου ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι «τα ‘θελε ο κώλος της» κι ως εκ τούτου … μοιραία.
Το ότι κι ετούτη εδώ την λένε Ιζαμπέλ δεν θα το εξηγήσω ούτε θα το δικαιολογήσω ποτέ, είναι αυστηρά προσωπικό. Ούτε τις λεπτομερείς περιγραφές που εύλογα μπορεί να χαρακτηριστούν πορνογραφικό λόγιο μπανιστήρι. Δεν γυρεύω ούτε λογοτεχνικές δάφνες ούτε συγγραφική αναγνώριση. Θα ήμουν ένα ξιπασμένο ψώνιο αν το έκανα. Διασκεδάζω αφάνταστα γράφοντας στα γεράματα για να γεμίζω τις ώρες μου και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. Βιτριολικά Βιπεράκια γράφω για την τουαλέτα. Αστυνομικά Νουάρ με ντεντέκτιβ και τα σχετικά συνήθως και τελευταία κάποια «ερωτικά» που πουλιόνται περισσότερο και μου αποφέρουν 1 πακέτο τσιγάρα τον μήνα. Παλιά τα χάριζα δωρεάν αλλά και τότε είχαν μικρή κατανάλωση. Τώρα δεν τα χαρίζω και … τα ερωτικά που πουλάνε, τα έβαλα πιο ακριβά απ’ τ’ άλλα. Καλώς ή κακώς, ετούτο το πεδίο έχει ψωμί.