Nowele

Stefan Żeromski nazywany jest niekiedy „sumieniem polskiej literatury”, a jego nowele świadczą o tym najdobitniej. Opowiadania" z 1895 roku i „Utwory powieściowe" z 1898 roku to pierwsze zbiory nowel Żeromskiego, pełne bólu, cierpienia i problemów społecznych. „Siłaczka” i „Promień” to kwestia dostępu do służby zdrowia i altruistyczna postawa lekarzy, „Tabu" - żona mężczyzny, który trafił do zakładu dla psychicznie chorych, „Cokolwiek się zdarzy - niech uderza we mnie" – kaleki chłop, a „Zapomnienie" to już prawdziwy ‘hardcore’ - nędzarz, którego bieda doprowadziła do kradzieży desek na trumnę dla zmarłego syna.