Σειρα‪ί‬

Αθηναιολόγος, λογοτέχνης, φυσιολάτρης, ακαδημαϊκός, μα πιότερο από όλα «Αναδρομάρης», ο Δημήτριος Καμπούρογλους, όπως ήθελε να τον αποκαλούν, έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του ένα ογκωδέστατο έργο, εμποτισμένο από το πάθος του για το ξεχασμένο μεγαλείο της Αθήνας και της Αττικής. Παιδί ακόμα, στο πατρικό του σπίτι, μεγαλώνει με ιστορίες για τα κατορθώματα των παρελθόντων ετών, ιστορίες που ακούει από τα στόματα των ίδιων των πρωταγωνιστών της Επανάστασης που συχνάζουν εκεί. Το ενδιαφέρον του για το παρελθόν γίνεται πάθος που τον κυριεύει ολοκληρωτικά και τον συντροφεύει μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο έργο του Σειραί δεν λοξοδρομεί… Ακολουθεί πιστά τον κτύπο της καρδιάς του, εκφράζοντας μέσα από σύντομα διηγήματα την ατόφια νοσταλγία για την παλιά Αθήνα, για την κλεινή, την περίδοξη και πολυύμνητη Αθήνα που χάνεται. Η οδός Φαλήρου, η γεμάτη κόσμο πλατεία Συντάγματος, οι ρούγες και τα σοκάκια της Πλάκας, το Σέγκιο το βασιλικό κάθισμα των Βυζαντινών, η Λεωφόρος Αμαλίας μα και άλλα πολλά, αποτελούν τμήματα του σκηνικού της ωραιότερης και γραφικότερης εποχής της αιώνιας πόλης. Θρύλοι, λαϊκές δοξασίες, μυθολογία, Δωδεκάθεο και διονυσιακή λατρεία, κοινωνικά ζητήματα, νεοελληνικές μονομανίες καταγράφονται από την αδάμαστη πένα του με φιλοπαίγμονα διάθεση…