BHETIGATHI

तोअसाबसताचचाबूककडाडे...वादीपिंजूनजाई,तुटूनजाई.निबारकातडीवरवळउठत.दवबिंदूगतरक्ताचेथेंबअंगावरथरथरतउभेराहत.कोयंड्याचीकाठीचिंबून,एकेककुंडंमनगटाएवढाउठे;पणसर्जाजागचाहलतनसे.हेबघूनलोकत्याला`बशा`;म्हणायचे.बशाबौलम्हणूनसर्जाचंनावबद्दूझालं.म्हातारपणीत्याच्यानशिबीबोलआला.त्याच्यागुणालाबट्टालागला....मृगाचापाऊससुरूझालाआणिसर्जाचंहालकुत्रखाईनासंझालं.म्हशीपुढचीकाढलेलीचिपाडं,शेणामुतातभिजलेलागदाळात्याच्यावाट्यालायेऊलागला.पोटजाळायलातोतेसुद्धाखायचा-हपापूनअपरूबाईनंखायचा.पणत्याच्यापोटाचीखळगीभरलीनाहीत.आतडीरिकामीराहिली.त्यातकामानंत्याचीझडतीघेतलीआणिआताबसलंतरउठतायेईनाआणिउठलंतरबसतायेईनाअशीत्याचीदशाझाली.